মহানগৰৰ ওপৰ চোতালত হীৰু ককা (২ য় খণ্ড)

(যোৱা সংখ্যাৰ পিছৰ পৰা)

বল্টু:  "ককা, তুমি ৰাতিপুৱা শোৱাৰ পৰা উঠি কঠখন মজিয়াতে পাৰি চকু দুটা মুদি কি কৰি থাকানো?"

ককা:  "কিনো কৰিম!  তহঁতক কি সাধু শুনাম, তাকে ভাবি থাকোঁ৷"

বল্টু: "মাই আকৌ কি কয়, জানা ককা? তুমি ভগৱানৰ লগতহে কথা পাতি থাকা৷ মাই ইমান মিছা কথা কয়, নহয়নে ককা? ককা, আজি পল, ৰিকু, জিউ আৰু বাৰ্বী সোনকালে আহিব৷ তুমি কিন্তু সোনকালে সাজু হ'ব লাগিব৷"

ককা:  "হ'ব দে৷ তই এতিয়া  আগতে শ্ৰেণীত পঢ়া কিতাপ এখনকে লৈ চিঞৰি চিঞৰি পঢ়গৈ যা৷"

বল্টু: "ককা, তুমিও যে মাৰ নিচিনাই হ'লা! হ'লহে আৰু পঢ় পঢ় কৰি থাকিবলৈ! যদি মই পঢ়িব লাগে, তেন্তে তুমি মোক ভাওনাৰ বচন শিকাব লাগিব৷ অসুৰৰ ভাও৷"

ককা: "হ'ব দে দুষ্টটো!  মই এগালমান বচন শিকাম৷ যা, এতিয়া পঢ়গৈ৷ মই কিন্তু শুনিব লাগিব৷"
বল্টু পঢ়িবলৈ গ'ল৷ ককাকে ইতিমধ্যে প্ৰাতঃকৰ্ম কৰি গোসাঁই সেৱা কৰিছে৷ থাপনাখনৰ কাষৰ পৰা এটা মাত ভাহি আহিছে—

গোবিন্দ গোবিন্দ গোবিন্দ গোবিন্দ
গোবিন্দ ৰাম মূৰাৰী
অনন্ত কোটি ব্ৰহ্মাণ্ডৰ হৰি অধিকাৰী৷

 গুৱাহাটীৰ সেউজী উপপথৰ ইমূৰ-সিমূৰ ককাৰ গলগলীয়া  মাতটোৰে 'অনন্ত কোটি ব্ৰহ্মাণ্ডৰ হৰি অধিকাৰী'  ধৰণৰ বাৰ্তা পাবলৈ সক্ষম হ'ল৷ ককা গোসাঁইঘৰৰ পৰা ওলাই অহাৰ লগে লগেই বল্টু কাষত আহি থিয় হ'লহি৷ বটাটোতে লৈ অহা মিঠা প্ৰসাদৰ ভাগ লৈয়ে লগৰবোৰৰ ঘৰলৈ দৌৰ দিলে৷

 বল্টুৱে বাৰ্বীহঁতৰ ঘৰতে জিউ, ৰিকু আৰু পলক 'সাধু সাধু' খেলি থাকোঁতে লগ পালে৷ বল্টুক দেখি সিহঁতে একমুখে চিঞৰি উঠিল—  ব....ল.....টু ...৷ তহঁত ব'ল ব'ল৷ ককাক আজি মই কৈছোঁ আবেলিয়ে সাধু ক'ব লাগিব৷ তহঁতে দুপৰীয়াৰ আহাৰ খাই আমাৰ ঘৰলৈ আহিবি৷ আজি ৰাতিপুৱা ককাই চকু দুটা মুদি ধ্যান কৰি আছে৷ কিয় জান? তাৰমানে ককাই আমাক কি সাধু ক'ব, ভাবি আছে৷ বাৰ্বীয়ে চিঞৰি উঠিল—  মজা, বঢ়িয়া হ'ব৷ আজি বগুত নতুন কথা শুনিম৷ যা যা, এতিয়া তহঁত ঘৰে ঘৰে যা৷ আবেলি ২ মান বজাত বল্টুহঁতৰ ঘৰ পাব লাগিব কিন্তু!

ইতিমধ্যে ককাই দুপৰীয়াৰ আহাৰ খাই ওপৰ চোতালত বহি ৰ'দ লৈ আছে৷ কঁহুৱা-কোমল ডাৱৰে নীলা আকাশখনত নানা ৰূপ লৈছে৷ ৰেইলৰ দীঘল উকিটোৱে  ককাৰ মন-প্ৰাণ চঞ্চল শৈশৱলৈ লৈ গ'ল৷ ৰিকু, জিউ, বাৰ্বী আৰু পলৰ কিৰীলিত ককাৰ সম্বিত ঘূৰি আহিল৷ গোটেইজাকে ককাকক হেঁচা মাৰি ধৰিলে৷


 বাৰ্বী:  ককা, বায়ু দেৱতাই কি কৰিলে ককা? টোকোৰা চৰাইহালৰ কিবা বিপদ হ'ল নেকি ককা?

ৰিকু:  মোৰো সেইটোৱেই চিন্তা হৈ আছে৷

জিউ: মোৰ অৱশ্যে তাৰ উপৰি আৰু এটা কথা মনলৈ আহি আছে৷ আমাৰ মাই যে কথাই কথাই কৈ থাকে—   "ভগৱানেহে জানে!" ... এই ভগৱানৰ ঘৰ বা ক'ত!

বল্টু: বায়ু দেৱতাৰ ওচৰলৈ টোকোৰা চৰাই গ'লনে ককা?

ককা:  শুনাচোন শুনা আজি টোকোৰা চৰাইক লৈ কোনো অনামি লোকে ৰচা এই গীতটো—

"টোকোৰা ককাই ইমান পকাই
বাহ সাজিছা কিয়?
কোননো আহিব তোমাৰ ঘৰলৈ
ইমান উত্ৰাৱল কিয়?"

ককাই সুৰ লগাই গীতটি তিনিবাৰমান গোৱাৰ পাছত সিহঁতক গাবলৈ দিয়ে৷ সিহঁতেও ওপৰ চোতালত ঘূৰি ঘূৰি ককাই গোৱা সুৰ মতে গাবলৈ ধৰে৷
বাৰ্বী:  "কোৱানা ককা, সাধুটো৷"

ককা: অঁ, তহঁতে মন দি শুন তেন্তে—  টোকোৰা চৰাইহাল মহা চিন্তাত পৰিল৷ দুয়োটাই ঠিক কৰিলে যে সিহঁতে লগৰবোৰক কথাটো ক'ব৷ যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিলে৷ ইগাঁও-সিগাঁও ঘূৰি ফুৰিবলৈ ধৰিলে৷ নিশা হওঁতে কাৰ বাহত কেনেকৈ যে দিন কটাবলগীয়া হৈছে, ঠিক নাই৷ এইদৰে ঘূৰি ফুৰোঁতে পৃথিৱীৰ আঠাইতকৈ বুঢ়া টোকোৰাহালক লগ পালে৷ সিহঁতহালে বিশেষ লৰচৰ কৰিব নোৱাৰে৷ বহু যুগৰ জীৱন-যুদ্ধ সিহঁতহালৰ নখ দৰ্পণত৷ সিহঁতে এতিয়া আহাৰ-বিহাৰ নিজে বিচাৰি নুফুৰে৷ সেই গাঁৱৰ সমূহ টোকোৰা চৰায়ে ভালৰো ভাল খাদ্য আনি খুৱায়৷  ভালৰো ভাল বাহটোত সিহঁতক ৰাখে৷

বায়ু দেৱতাৰ ভয়ত ইগাঁও-সিগাঁও, এটা এঞ্চলৰ পৰা অন্য এটা অঞ্চল, নদ-নদী, ইখন দেশৰ পৰা সিখন দেশ ঘূৰি উপায় বিচাৰি ফুৰা টোকোৰা চৰাইহালে বুঢ়া টোকোৰা চৰাইটোক লগ পোৱাৰ লগে লগে মনলৈ ক'ৰ পৰা যেন এক শক্তি আহিল! দুয়োটাই মূৰ দোঁৱাই বুঢ়াৰ কাষত বহিলে৷ সিহঁত দুটাৰ চকু-মুখত ত্ৰাসৰ  চিন সহজেই বুঢ়া টোকোৰা চৰাইটোৱে ধৰিব পাৰিলে৷

টোকোৰা চৰাইহালে বায়ু দেৱতাৰ কাহিনীটো বিৱৰি ক'লে৷ অ' কথা সেইটো!  তেনেকুৱা কথা কিমানৰ যে হৈছে! বুঢ়া টোকোৰা চৰাইটোৱে নিজৰ জীৱনকালৰ কথা বিৱৰি ক'বলৈ ধৰিলে৷

এবাৰ কি হ'ল জানা? —  বৰষুণত তিতি জুৰুলি-জুপুৰি হোৱা বান্দৰ এটাক লগ পাই সুধিলোঁ "তোমালোকেনো বাহ এটা সাজি নোলোৱা কিয়?" বান্দৰে কথাষাৰত বৰ লাজ পালে৷ খঙত বান্দৰে মোৰ বাৰ, চেনেহৰ উমেৰে উমাল কণী, পোৱালি সকলো ছিঙি-ভাঙি মাটিলৈ দলিয়াই দিলে৷ এটা কথা তোমালোকে জানি থ'বা—  "গুণীৰ গুণ শেষ নোহে কোনো কালে"৷ মই পুনৰ আন ঠাইত ঘৰ সাজি ল'লোঁ৷ আনহাতে বান্দৰ অঘৰী হৈয়েই ৰ'ল৷

এতিয়া শুনা, তোমালোকে নিজৰ দেশ, নিজৰ গাঁৱলৈ উভতি যোৱা৷ গাঁৱত এখন সভা পাতি তোমালোকে বাহ সলাই থকাৰ বাবে প্ৰস্তাৱ লোৱা৷ বায়ু দেৱতা যেতিয়া তোমাৰ প্ৰকৃত ঘৰলৈ আহি লগৰ কাৰোবাক ক'ব, তেতিয়া তেওঁ ক'ব—  "আপুনিতো মোক একো কোৱা নাই!" পুনঃ পুনঃ বায়ু দেৱতা আহি থাকিব আৰু তোমালোকে এনেদৰে কৈ থাকিবা৷ এদিন তেওঁ নিজে ভাগৰি নহা হ'ব৷

(আগলৈ)

লেখক : শ্ৰী চন্দন গোস্বামী।

CRCC ভুৰবন্ধা, মৰিগাঁও।

ফোন : 9854790167

SHARE THIS