হঠাৎ দৰমহা কথা মনত পৰি গ’ল
*******
দিনটো ৰঙীন পৃথিৱীৰ ৰঙৰ আবিৰতে পাৰ হৈ গ’ল৷ হঠাতেই দৰমহা কথা মনত পৰি গ’ল৷ টেট শিক্ষকৰ চাকৰি ৷ দৰমহা কেইটাই যেনে তেনে চলি আছো ৷ আবেলি চাৰিআলি দোকানীজনে প্ৰশ্ন কৰিলে হোলীত ঘৰলৈ নগ’ল৷
মইয়ো কলো,"নাই , নগলো৷"
দোকানীজনে ক’লে , "হয় দিয়ক , কিবা উৎসৱৰ নামত ঘৰলৈ গলেই কেইবাশ টকাও যায়৷ তাতে আপোনলোকৰ দৰমহানো কেইটকা৷"
"হয় দিয়ক৷ নিজেই চলি আছো ৷"
"উপাই নাই আৰু৷ তাতে ইমান দুৰৈত৷"
লাহে লাহে তাৰপৰা আতৰি আহিলো৷ তেওঁ কথাষাৰে মোক দুখ লগাই দিলে৷ তেওঁ গাতো কোনো দোষ নাই৷ কাৰণ টেট শিক্ষকৰ দৰমহা সকলোৱে জানে৷
সঁচাকৈয়ে ঘৰৰপৰা বহু দূৰৈত শিক্ষকতা চাকৰি কৰিছোহি৷ ইমান ভিতৰুৱা ঠাই৷ গাঁৱৰ মাজে মাজে ঘুৰি ফুৰিছো৷ গাঁও অঞ্চলত ভাড়া ঘৰ নাই৷ সেয়েহে চাৰিআলিহেন ঠাইত থাকিব লগা হৈছে৷ তাৰোপৰি স্কুললৈ অহা যোৱা কৰিবলৈ কেইবাটকাও খৰচ হয়৷ সেইয়া আতৰত থাকি স্কুল কৰা সকলোৱে জানে৷
দোকানীজনৰ দৰমহা অংকটোৱে মোক ভবাই তুলিলে৷ সিদিনা ফেচবুকতে এজনে দিছে ছয় বছৰ চাকৰি জীৱন হ’ল একাউন্টত শূন্য টকা জমা আছে৷ এনেকুৱা হাজাৰজনৰেই হৈছেে৷ ঘৰৰ বাহিৰত চাকৰি কৰা মানে ঘৰভাড়া, দৈনন্দিন আহাৰ, পানী, কাৰেন্টৰ বিল সকলোবোৰৰে দাম বাঢ়িল৷ কিন্তু শিক্ষকৰ দৰমহাহে গেঠেলা লাগিল৷ চেণ্টেল চৰকাৰৰ সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ প্ৰাৰম্ভিক দৰমহাই বহুত৷ কিন্তু অসমৰ শিক্ষকৰ দৰমহা বিশেষকৈ টেট শিক্ষকৰ দৰমহা পুতৌজনক৷ ঘৰলৈ অহা যোৱা কৰিলেই এবাৰত তিনি চাৰিহাজাৰ খৰচ হয়৷ নামনি অসমৰপৰা উজনী অসমলৈ গাড়ী ভাৰাটোকেই চাওঁকচোন৷
এৰা , এইবোৰ নিতান্তই ব্যক্তিগত কথা৷ কিন্তু দৰমহাটোযে হাতত নাথাকেই৷ যি অনুপাতে বস্তুৰ দাম বাঢ়িছে তাৰ তুলনা একেবাৰে অৰ্থহীন হৈ পৰে আমাৰ দৰমহা৷ শাক পাচলি, মাছ, মঙহ , দৈনন্দিন প্ৰয়োজনীয় বয় বস্তুত সুৰা সুৰে দাম বাঢ়ি গৈয়েই আছে৷ কিন্তু দৰমহা প্ৰাপ্যৰ পৰাও বঞ্চিত হলো৷ সকলো বাস্তৱ ছবি৷ ঘৰত বৃদ্ধ পিতৃ মাতৃ৷ এইয়া সকলোজনৰেই বুলিব পাৰি৷ কিবা এটা উৎসৱ আহিলেই সাউৎকৈ মনত পৰে দিয়কচোন৷ আতৰৰপৰাই উৎসৱৰ দিনা ফ’নত কথা পাতি মনৰ অনুভৱক বুজ লওঁ৷ তেওঁলোকৰ মনৰ বিষাদ নিৰৱেই ঢাকি ৰাখে৷ কোনোবাজনৰ পত্নী, লগতে কণমানি কেচুৱা৷ কাৰোবাৰ ঘৰুৱা অলেখ জঞ্জাল৷ এই সকলোবোৰৰ দায়িত্ব আতৰত কৰ্মৰত শিক্ষকজনেই৷ যিদৰে মই ইয়াৰ উদাহৰণ৷
কেতিয়াবা কোনোবাজনেটো কৈয়েই পেলাই ইমান আতৰত সেইকেইটা টকা লৈ চাকৰি কৰে নেকি৷ তাৰ সলনি বেলেগ কিবা এটাকে কৰ৷ উপাইহীন মনোভাৱনা, উপায়হীন আৰ্থিক৷ কি কৰিব ৷ কাৰোবাৰ কথালৈ অৱশ্যে কোনো ভ্ৰুক্ষেপ নকৰো৷ তথাপি ও চাকৰি এৰি গলেও এচামে হাঁহিব৷ কৰি থকা দেখিও এচামে হাহে৷ কিংকতব্যবিমূঢ়৷
*******
দিনটো ৰঙীন পৃথিৱীৰ ৰঙৰ আবিৰতে পাৰ হৈ গ’ল৷ হঠাতেই দৰমহা কথা মনত পৰি গ’ল৷ টেট শিক্ষকৰ চাকৰি ৷ দৰমহা কেইটাই যেনে তেনে চলি আছো ৷ আবেলি চাৰিআলি দোকানীজনে প্ৰশ্ন কৰিলে হোলীত ঘৰলৈ নগ’ল৷
মইয়ো কলো,"নাই , নগলো৷"
দোকানীজনে ক’লে , "হয় দিয়ক , কিবা উৎসৱৰ নামত ঘৰলৈ গলেই কেইবাশ টকাও যায়৷ তাতে আপোনলোকৰ দৰমহানো কেইটকা৷"
"হয় দিয়ক৷ নিজেই চলি আছো ৷"
"উপাই নাই আৰু৷ তাতে ইমান দুৰৈত৷"
লাহে লাহে তাৰপৰা আতৰি আহিলো৷ তেওঁ কথাষাৰে মোক দুখ লগাই দিলে৷ তেওঁ গাতো কোনো দোষ নাই৷ কাৰণ টেট শিক্ষকৰ দৰমহা সকলোৱে জানে৷
সঁচাকৈয়ে ঘৰৰপৰা বহু দূৰৈত শিক্ষকতা চাকৰি কৰিছোহি৷ ইমান ভিতৰুৱা ঠাই৷ গাঁৱৰ মাজে মাজে ঘুৰি ফুৰিছো৷ গাঁও অঞ্চলত ভাড়া ঘৰ নাই৷ সেয়েহে চাৰিআলিহেন ঠাইত থাকিব লগা হৈছে৷ তাৰোপৰি স্কুললৈ অহা যোৱা কৰিবলৈ কেইবাটকাও খৰচ হয়৷ সেইয়া আতৰত থাকি স্কুল কৰা সকলোৱে জানে৷
দোকানীজনৰ দৰমহা অংকটোৱে মোক ভবাই তুলিলে৷ সিদিনা ফেচবুকতে এজনে দিছে ছয় বছৰ চাকৰি জীৱন হ’ল একাউন্টত শূন্য টকা জমা আছে৷ এনেকুৱা হাজাৰজনৰেই হৈছেে৷ ঘৰৰ বাহিৰত চাকৰি কৰা মানে ঘৰভাড়া, দৈনন্দিন আহাৰ, পানী, কাৰেন্টৰ বিল সকলোবোৰৰে দাম বাঢ়িল৷ কিন্তু শিক্ষকৰ দৰমহাহে গেঠেলা লাগিল৷ চেণ্টেল চৰকাৰৰ সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ প্ৰাৰম্ভিক দৰমহাই বহুত৷ কিন্তু অসমৰ শিক্ষকৰ দৰমহা বিশেষকৈ টেট শিক্ষকৰ দৰমহা পুতৌজনক৷ ঘৰলৈ অহা যোৱা কৰিলেই এবাৰত তিনি চাৰিহাজাৰ খৰচ হয়৷ নামনি অসমৰপৰা উজনী অসমলৈ গাড়ী ভাৰাটোকেই চাওঁকচোন৷
এৰা , এইবোৰ নিতান্তই ব্যক্তিগত কথা৷ কিন্তু দৰমহাটোযে হাতত নাথাকেই৷ যি অনুপাতে বস্তুৰ দাম বাঢ়িছে তাৰ তুলনা একেবাৰে অৰ্থহীন হৈ পৰে আমাৰ দৰমহা৷ শাক পাচলি, মাছ, মঙহ , দৈনন্দিন প্ৰয়োজনীয় বয় বস্তুত সুৰা সুৰে দাম বাঢ়ি গৈয়েই আছে৷ কিন্তু দৰমহা প্ৰাপ্যৰ পৰাও বঞ্চিত হলো৷ সকলো বাস্তৱ ছবি৷ ঘৰত বৃদ্ধ পিতৃ মাতৃ৷ এইয়া সকলোজনৰেই বুলিব পাৰি৷ কিবা এটা উৎসৱ আহিলেই সাউৎকৈ মনত পৰে দিয়কচোন৷ আতৰৰপৰাই উৎসৱৰ দিনা ফ’নত কথা পাতি মনৰ অনুভৱক বুজ লওঁ৷ তেওঁলোকৰ মনৰ বিষাদ নিৰৱেই ঢাকি ৰাখে৷ কোনোবাজনৰ পত্নী, লগতে কণমানি কেচুৱা৷ কাৰোবাৰ ঘৰুৱা অলেখ জঞ্জাল৷ এই সকলোবোৰৰ দায়িত্ব আতৰত কৰ্মৰত শিক্ষকজনেই৷ যিদৰে মই ইয়াৰ উদাহৰণ৷
কেতিয়াবা কোনোবাজনেটো কৈয়েই পেলাই ইমান আতৰত সেইকেইটা টকা লৈ চাকৰি কৰে নেকি৷ তাৰ সলনি বেলেগ কিবা এটাকে কৰ৷ উপাইহীন মনোভাৱনা, উপায়হীন আৰ্থিক৷ কি কৰিব ৷ কাৰোবাৰ কথালৈ অৱশ্যে কোনো ভ্ৰুক্ষেপ নকৰো৷ তথাপি ও চাকৰি এৰি গলেও এচামে হাঁহিব৷ কৰি থকা দেখিও এচামে হাহে৷ কিংকতব্যবিমূঢ়৷
Very good step towards the Assamese literature
ReplyDelete