আই

                                       

অৱশেষত শাম কাটে 

আইৰ যন্ত্ৰণাৰ সাগৰ ,
আৰু মোৰ দুচকুত পৃথিৱীৰ প্ৰথম পোহৰ ।

আইৰ ওঁঠত লাগে 
মোৰ ঠুনুকা দুখনি হাত,

এমুঠি সপোনৰ আশ্বাস ,

এছাটি‍ আশাৰ উত্তাপ ।
পিছে আই, এয়ানো তোৰ কিহৰ আনন্দ ?
আজি দেখোন আই, মই তোৰ দেহৰ পৰাই বিচ্ছি‍ন্ন !
মোৰ মনত গুজৰি-গুমৰি থাকে
হাজাৰটা প্ৰশ্ন …… হাজাৰটা প্ৰশ্ন !

      . . . . . . . . . . . .
সময় আগবাঢ়ে .. টিক্ টিক্ টিক্ টিক্
পল, অনুপল, ঘন্টা ……… বাগৰে বছৰ ৷
সুখ, দুখ, হাঁহি .. আইৰ কত যে খবৰ !
সময়ৰ চাকনৈয়াই বোৱাই নিয়ে
আয়ুসৰ ভোগদৈ,
সময় আগবাঢ়ে
আৰু আই পৰে ক্ৰমাৎ ভাগৰুৱা হৈ ।
টিক্ টিক্ টিক্ টিক্ ……….

আজি আই ৰোগাক্ৰান্ত৷
দুচকুত প্ৰত্যাশাৰ আভা,

স্মৃতিত চাৰিকুৰি বসন্ত ।
মোৰ দুহাতত আইৰ শোটোৰা পৰা হাত ,
জীৱনৰ কঠিন স্বাভিমানত সহি গ’ল প্ৰতিটো আঘাত ।
আই,

আকৌ এবাৰ মোক মৰমেৰে মাত ।

আই ক্ৰমে নিথৰ হয়

আৰু !

মই অস্থিৰ ..

আই.. আই ..আকৌ এবাৰ চকু মেল,  
কিনো জগৰত তই শেষ কৰ এই মৰমৰ খেল ?

লুইতখন ৰৈ যায় ....
লাহে লাহে … মনে মনে ..

আজি আই জীৱনৰ পৰা বিচ্ছি‍ন্ন ,
আকৌ গুজৰি-গুমৰি উঠে মোৰ মনত
হাজাৰটা প্ৰশ্ন …….. হাজাৰটা প্ৰশ্ন !
                               প্ৰাচুৰ্য দত্ত

     *     *    *   *  

SHARE THIS